قال الامام الرضا علیه السلام :

یا عبدالعظیم! أبلغْ عنّی أولیائی السلامَ وقل لهم ای عبدالعظیم! سلام گرم مرا به دوستدارانم برسان و به آنان بگو
أن لا یجعلوا للشیطان على أنفسهم سبیلاً، در دلهای خویش برای شیطان راهی نگشایند.
ومُرْهم بالصدق فی الحدیث وأداء الأمانة، و آنان را به راستگویی در گفتار و ادای امانت
 ومُرْهم بالسکوت وترک الجدال فیما لا یَعْنیهم، و سکوت پرمعنا و ترک درگیری و جدال در کارهای بیهوده و بی فایده فراخوان.
وإقبالِ بعضهم على بعض والمُزاوَرة، فإنّ ذلک قربة إلیّ. و به صله رحم و رفت و آمد با یکدیگر و رابطه گرم و دوستانه با هم دعوت کن، چرا که این کار باعث تقرب به خدا و من و دیگر اولیاء اوست.
 ولا یشغلوا أنفسهم بتمزیق بعضهم بعضاً، دوستان ما نباید فرصتهای گرانبهای زندگی و وقت ارزشمند خود را به دشمنی با یکدیگر تلف کنند
 فإنّی آلیتُ على نفسی من با خود عهد کرده‌ام که
 أنّه مَن فعل ذلک هر کس مرتکب اینگونه امور شود
وأسخط ولیّاً من أولیائی یا به یکی از دوستانم و رهروانم خشم کند و به او آسیب رساند
دعوتُ الله لِیعذّبه فی الدنیا أشدّ العذاب، وکان فی الآخرة من الخاسرین. . از خدا بخواهم که او را به سخت‌ترین کیفر دنیوی مجازات کند و در آخرت نیز اینگونه افراد از زیانکاران خواهند بود.
وعرِّفْهم أنّ الله قد غفر لمحسنهم، وتجاوز عن مسیئهم، به دوستان ما توجه ده که خدا نیکوکرداران آنان را مورد بخشایش خویش قرار داده و بدکاران آنان را.
إلاّ مَن أشرک به جز، آنهایی که بدو شرک ورزند    
     أو آذى ولیّاً من أولیائیو یا یکی از دوستان ما را برنجانند
أو أضمر له سوءً، یا در دل نسبت به آنان کینه بپرورند،  
   فإنّ الله لا یغفر له حتّى یرجع عنه،جز اینکه از نیت خود بازگردند
فإنْ رجع وإلاّ نُزع رُوح الإیمان عن قلبه، خداوند روح ایمان را برای همیشه از دل آنان خارج ساخته
وخرج عن ولایتی، و از ولایت ما نیز بیرون خواهد برد  
ولم یکن له نصیب فی ولایتنا،  و از دوستی ما اهل بیت(ع) نیز بی بهره خواهند بود  وأعوذ بالله من ذلک.         

                                  « اختصاص، شیخ مفید، صفحه 241 »